| کرد عالی بنای این مجدود | اختر سعد و طالع مسعود | |
| از برای نزول میر عمید | صدر دنیا ضیاء دین مودود | |
| آنکه حکمش دهد ز روی نفاذ | آتش و آب را نزول وصعود | |
| به تفکر رسد به سر فلک | به تجسس رسد به وهم حسود | |
| دل او برده بارنامهی بحر | کف او کرده کارنامهی جود | |
| هست فرمانش رهنمای قضا | هست احسانش نقش بند وجود | |
| نیست بر رای او غلط ممکن | نیست از عقل کل خطا معهود | |
| ای ز حزم تو در حوالی ملک | دولت و فتنه در قیام و قعود | |
| وی ز عدل تو در نواحی دهر | جور و انصاف در صدور و ورود | |
| پیش ذهن تو غیب برده رکوع | پیش کلک تو کرده وحی سجود | |
| به کمال خدای گر بجز اوی | هست کاملتر از تو یک موجود | |
| تا که افلاک را در این حرکت | نیست کون و فساد کس مقصود | |
| باد عمر تو درحصول مراد | همچو دوران چرخ نامعدود |