| ای خداوندی که پیش لطف خاک پای تو | آب حیوان از وجود خویش بیزاری کند | |
| پای باست زین اگر بر خنگ ایام افکند | فتنه نتواند که در ظلمش ستمکاری کند | |
| روی هر خاکی که از موزهت جمالی کسب کرد | تاابد با زمزم و کوثر کله داری کند | |
| موزهی خاص ترادستار کردم از شرف | موزهی خاص ترا زیبد که دستاری کند | |
| نام میمون تو تا بر ساق او بنوشتهاند | ساف عرش از رشک آن دولت همی زاری کند | |
| موزهای کز افسری بیش است در پایش کنم | حاش لله بنده هرگز این سبکساری کند | |
| آ سمان از بهر تاج خسرو سیارگان | روزها شد تاهمی از من خریداری کند | |
| هر کرا ای دست موزهاش از تفاخر دست داد | برهمه عالم زبر دستی و جباری کند | |
| شاد و دولت یار بادی تا به سعی آ فتاب | در نما نفس نباتی را صبا یاری کند |