| مذلت از طمع خیزد همیشه | وجود در جهان نامنتفع باد | |
| طمع آرد به روی مرد زردی | که لعنتهای رکنی بر طمع باد |
□
| ای ریاحین ملک تازه به تو | راحت از راح قسم روحت باد | |
| شهپر فکرت جهان‌پیما | قدم قاصد فتوحت باد | |
| از تو بر فتنه نوحه کرده فلک | زندگانی و عمر نوحت باد | |
| نسبت عشق و رغبت باده | مانع توبه‌ی نصوحت باد | |
| تا بود راح کارساز صبوح | کار هر صبح با صبوحت باد |