| خسروا این چه حلم و خاموشیست | صاحبا این چه عجز و مایوسیست | |
| آخر افسوستان نیاید از آنک | ملک در دست مشتی افسوسیست | |
| اولا نایبی که نیست به کار | راست چون پیر کافر روسیست | |
| ثانیا این کمال مستوفی | نیک سیاح روی و سالوسیست | |
| ثالثا این قوام رعنا ریش | بر سر منهی و جاسوسیست | |
| رابعا این کریم گنده دهن | مردکی حیلتی و ناموسیست | |
| خامسا این محمد رازی | بتر از رهزنان چپلوسیست | |
| سادسا این ثقیل مفسد عز | کز گرانی چو کوه بعلوسیست | |
| همه ناز و کرشمه و کبرست | گوییا از نژاد کاووسیست | |
| سابعا این فرید عارض لنگ | از در صدهزار طرطوسیست | |
| ثامنالقوم آن یمین سرخس | راست چون میل گور قابوسیست | |
| کیست تاسع نتیجهی مخلص | که به رخ همچو زر بر موسیست | |
| مردکی اشقراست و رومی روی | گویی از راهبان ناقوسیست | |
| عاشر آن اکرم معاشر شر | گویی از گبرکان ناووسیست | |
| اکرم اکرم نعوذ بالله ازو | هیکل مدبری و منحوسیست | |
| چاکر خام قلتبانی اوست | هیچ گویی کمال عبدوسیست | |
| ما فرحنا معین حدادی | هست محبوس و اهل محبوسیست | |
| احمد لیث آن مخنث فش | که همه خز و توزی وسوسیست | |
| از کمال خری و بیخردی | جل اسبش کتان قبروسیست | |
| هریکی را از این رهی مذهب | کفر محض این نجیبک طوسیست | |
| همه از روزگار معکوسست | هرچه در کار ملک معکوسیست |