| میر یوسف سخن دراز مکش | وقت میبین چگونه کوتاهست | |
| گرچه مستغنیم از این سوگند | حق تعالی گواه و آگاهست | |
| کین چنین جود اگر بحق گویی | نه سزاوار آن چنان جاهست | |
| راه آن هیچ گونه مینروی | کین جوان مرد بر سر راهست | |
| تا نگویی که اینت طالب سیم | کهربا نیز جاذب کاهست | |
| احتیاج ضرورتی مشمار | اینک اشتباه را به اشتباهست | |
| گر تویی یوسف زمانه چرا | دل من ز انتظار در چاهست | |
| ور منم معطی سخن ز چه روی | به عطا نام تو در افواهست | |
| زانچنان بیتها که کس را نیست | کز پی پنچ دانگ پنجاهست | |
| حاش لله مباد یعنی هجو | راستی جای حاش لله است | |
| دوش بیتی دو میتراشیدم | خردم گفت خیز بیگاهست | |
| این یک امشب مکن به قول هوا | کیست کورا هوا نکو خواهست | |
| بو که فردا وگرنه با این عزم | تا به فردای حشر زین ماهست | |
| هان و هان بیش از این نمیگویم | شیر در خشم و رشته یکتاهست | |
| روز طوفان و باد حزم نکوست | خاصه آنرا که خانه خرگاهست |