| این فلک پیش طالع نیکت | کرده بردار اختر بد را | |
| فتح باب کفت به بار آرد | قلب دیماه شاخ بسد را | |
| مستعد قبول نطق کند | فیض عقل تو طینت دد را | |
| تو بمان صد قران و گر به شبی | برسد روز همچو من صد را | |
| به کم از فکرتی بود مازار | رای عالی و جان بخرد را | |
| درد پای من آن محل دارد | که تو دردسری دهی خود را؟ |