| مرحبا موکب خاتون اجل | عصمةالدین شرف داد و دول | |
| آنکه بردست نهایت به ابد | وانکه بردست بدایت به ازل | |
| آن به جاه و به هنر به ز فلک | وان به قدر و به شرف بر ز زحل | |
| با وفاقش الم دهر شفا | با خلافش اسد چرخ حمل | |
| ای به اجناس هنر گشته سمر | وی به انواع شرف گشته مثل | |
| دهر نتواندت آورد نظیر | چرخ نتواندت آورد بدل | |
| چرخ با جود تو ایمن ز نیاز | دهر با عدل تو خالی ز خلل | |
| نقش کلکت همه در منظوم | در نطقت همه وحی منزل | |
| با کمال تو فلک یک نقطه است | با وقار تو زمین یک خردل | |
| دست عدل تو اگر قصد کند | دور دارد ز جهان دست اجل | |
| از خداوندان برتر ز تو نیست | جز خداوند جهان عزوجل | |
| ای مه از گوهر آدم به شرف | وی بر از گنبد اعظم به محل | |
| تیغ مریخ کند قهر تو کند | مشکل چرخ کند کلک تو حل | |
| بنده هرچند به خدمت نرسد | متهم نیست به تقصیر و کسل | |
| اندرین سال که بگذشت برو | آن رسیده است که زان لاتسال | |
| بندها داشته بیهیچ گناه | عزلها یافته بیهیچ عمل | |
| آن همه مغز چو تجویف دماغ | وین همه پوست چو ترکیب بصل | |
| قرب ماهی نبود بیش هنوز | تا برستست از آن ویل و وجل | |
| تا به اول نرسد هیچ آخر | تا چو آخر نبود هیچ اول | |
| باد بیاول و آخر همه عمر | شب و روزت چو شب و روز امل | |
| نوش در کام حسود تو شرنگ | زهر در کام مطیع تو عسل | |
| پای دور فلک و دست قضا | لنگ در تربیت خصمت و شل |