| ای بر اعدا و اولیا پیروز | در مکافات این و آنشب و روز | |
| بر یکی جود فایضت غالب | وز دگر جاه قاهرت کینتوز | |
| بذل نزدیک همت تو چو وام | کرمت وام تو ز شکر اندوز | |
| داده بیمیل و کرده بیکینه | دور این مایهساز صورتسوز | |
| قالب دوستانت را دل شیر | حال دشمنانت را سگ و یوز | |
| ای بحق هر دو تصرف تو | مالک هر دوی بدر و بدفوز | |
| زانکه اقبال خویش را دیدم | با رخ دلگشای جانافروز | |
| گفتمش هان چگونه داری حال | زیراین ورطه تاب حادثهسوز | |
| گفت ویحک خبر نداری تو | که بگو بازگشت آخر گوز | |
| حدثان کرد رای پایافزار | آسمان گشت مرغ دستآموز | |
| شب محنت به آخر آمد و شد | شب من روز و روز من نوروز | |
| روزم از روز بهترست اکنون | از مراعات شمس دین بهروز | |
| باد عمرش چو جاه روز افزون | عمر اعداش عمر روز سپوز | |
| حاسدانش همیشه سرگردان | غم بر ایشان ز بخت بد فیروز | |
| وقت بر آبریز سبلتشان | آنکه گویند صوفیانش گوز | |
| جاودان از فلک خطابش این | کای بر اعداد و اولیا پیروز |