| بی دست چه زور بود بازو را | بی گاو چه کار کرد گاو آهن | |
| از چاه دروغ و ذل بدنامی | باید به طناب راستی رستن | |
| باید ز سر این غرور را راندن | باید ز دل این غبار را رفتن | |
| کس شمع نسوخت زین فروزینه | کس جامه ندوخت زین نخ و سوزن | |
| خواهی که نیفکنند در دامت | دیوان وجود را به دام افکن | |
| در دفتر نفس درسها خواندی | در مکتب مردمی شدی کودن | |
| گر مست هنوز کوره‌ی هستی | سرد از چه زنیم مشت بر آهن | |
| جز باد نبیختیم در غربال | جز آب نکوفتیم در هاون | |
| جان گوهر و جسم معدنست آنرا | روزی ببرند گوهر از معدن | |
| گر کج روشی، براستی بگرای | آئینه‌ی راستگوی را مشکن | |
| از پرده‌ی عنکبوت عبرت گیر | بر بام و در وجود، تاری تن |