| گر دل و دست بحر و کان باشد | دل و دست خدایگان باشد | |
| شاه سنجر که کمترین بندهاش | در جهان پادشه نشان باشد | |
| پادشاه جهان که فرمانش | بر جهان چون قضا روان باشد | |
| آنکه با داغ طاعتش زاید | هرکه ز ابنای انس و جان باشد | |
| وانکه با مهر خازنش روید | هرچه ز اجناس بحر و کان باشد | |
| دستهی خنجرش جهانگیرست | گرچه یک مشت استخوان باشد | |
| عدلش ار با زمین به خشم شود | امن بیرون آسمان باشد | |
| قهرش ار سایه بر جهان فکند | زندگانی در آن جهان باشد | |
| مرگ را دایم از سیاست او | تب لرز اندر استخوان باشد | |
| هرکجا سکه شد به نام و نشانش | بخل بینام و بینشان باشد | |
| هرکجا خطبه شد به نام و بیانش | نطق را دست بر دهان باشد | |
| ای قضا قدرتی که با حزمت | کوه بیتاب و بیتوان باشد | |
| رایتت آیتی که در حرفش | فتح تفسیر و ترجمان باشد | |
| مینگویم که جز خدای کسی | حال گردان و غیبدان باشد | |
| گویم از رای و رایتت شب و روز | دو اثر در جهان عیان باشد | |
| رای تو رازها کند پیدا | که ز تقدیر در نهان باشد | |
| رایتت فتنها کند پنهان | که چو اندیشه بیکران باشد | |
| لطفت ار مایهی وجود شود | جسم را صورت روان باشد | |
| باست ار بانگ بر زمانه زند | گرگ را سیرت شبان باشد | |
| نبود خط روزیی مجری | که نه دست تو در ضمان باشد | |
| نشود کار عالمی به نظام | که نه پای تو در میان باشد | |
| در جهانی و از جهان پیشی | همچو معنی که در بیان باشد | |
| آفرین بر تو کافرینش را | هرچه گویی چنین چنان باشد | |
| روز هیجا که از درخشش سنان | گرد راکسوت دخان باشد | |
| در تن اژدهای رایتهات | باد را اعتدال جان باشد | |
| شیر گردون چو عکس شیر در آب | پیش شیر علمستان باشد | |
| هم عنان امل سبک گردد | هم رکاب اجل گران باشد | |
| هر سبو کز اجل شکسته شود | بر لب چشمهی سنان باشد | |
| هر کمین کز قضا گشاده شود | از پس قبضهی کمان باشد | |
| اشک بر درعهای سیمابی | نسخت راه کهکشان باشد | |
| چون بجنبد رکاب منصورت | آن قیامت که آن زمان باشد | |
| هر که راشد یقین که حملهی تست | پای هستیش بر گمان باشد | |
| روح روح الامین در آن ساعت | نه همانا که در امان باشد | |
| نبود هیچکس بجز نصرت | که دمی با تو همعنان باشد | |
| هر مصافی که اندرو دو نفس | تیغ را با کفت قران باشد | |
| صد قران طیر و وحش را پس از آن | فلک از کشته میزبان باشد | |
| خسروا بنده را چو ده سالست | که همی آرزوی آن باشد | |
| کز ندیمان مجلس ار نشود | از مقیمان آستان باشد | |
| بخرش پیش از آنکه بشناسیش | وانگهت رایگان گران باشد | |
| چه شود گر ترا در این یک بیع | دست بوسیدنی زیان باشد | |
| یا چه باشد که در ممالک تو | شاعری خام قلتبان باشد | |
| لیکن اندر بیان مدح وغزل | موی مویش همه زبان باشد | |
| تا شود پیر همچو بخت عدوت | هم درین دولت جوان باشد | |
| تا هوای خزان به بهمن و دی | زرگر باغ و بوستان باشد | |
| باغ ملک ترا بهاری باد | نه چنان کز پیش خزان باشد | |
| خطبها را زبان به ذکر تو تر | تا ممر سخن دهان باشد | |
| سکها را دهان به نام تو باز | تا ز زر در جهان نشان باشد | |
| مدتت لازم زمان و مکان | تا زمان لازم مکان باشد | |
| همتت ملکبخش و ملک ستان | تا به گیتی ده و ستان باشد | |
| در جهان ملک جاودانت باد | خود چنین ملک جاودان باشد |