| صاحبا عید بر تو خرم باد | کل گیتی ترا مسلم باد | |
| از تو آباد ظلم ویران شد | به تو بنیاد عدل محکم باد | |
| حزم و عزمت چو بر سال و جواب | بر قضا و قدر مقدم باد | |
| خدمت چرخ جز به درگه تو | چون تیمم به ساحل یم باد | |
| خطبه تعظیم یافت از نامت | همچنین سال و مه معظم باد | |
| دایم از فتح باب ابر سخات | خشک‌سال نیاز را نم باد | |
| در یمین تو خامه‌ی آصف | در یسار تو خاتم جم باد | |
| خواستم گفت ملک هفت زمینت | همه زیر نگین خاتم باد | |
| آسمان گفت گر منم چو نگینش | اندر آن رقعه نام من هم باد | |
| موکب حزمت ار نهفته رود | اشهب روزگار ادهم باد | |
| گرد جیش تو در دماغ ظفر | چون دم آستین مریم باد | |
| از بلندی سرای قدر ترا | سقف افلاک سطح طارم باد | |
| وز نژندی به چشم بدخواهت | اشهب روزگار ادهم باد | |
| دست سگبانت چون قلاده کشد | شیر گردون سگ معلم باد | |
| چرخ اگر بارگاه تو نبود | تا قیامت شکسته طارم باد | |
| زهره خنیاگریت گر نکند | تا ابد سور زهره ماتم باد | |
| فتنه پیش زبان خامه‌ی تو | چون زبانهای سوسن ابکم باد | |
| پس به شکر تو تا زبان سنان | شاهراه حروف معجم باد | |
| حبس خصم تو با زوال خلاص | چون نهانخانه‌ی جهنم باد | |
| بر رخی کز تو خال عصیانست | همه کارش چو زلف درهم باد |