| ایام زیر رایت رای امیر باد | ایام او همیشه چو رایش منیر باد | |
| روزش به فرخی همه نوروز باد و عید | ماهش ز خرمی همه نیسان و تیر باد | |
| میزان آسمان را عدلش عدیل گشت | سلطان اختران را رایش نظیر باد | |
| در بارگاه حضرتش از احترام و جاه | مریخ قهرمان و عطارد دبیر باد | |
| آنرا که دست حادثه از پای بفکند | دست عنایت و کرمش دستگیر باد | |
| وانرا که راه در شب ادبار گم شود | خورشید رای او به هدایت مشیر باد | |
| بهر نظام عالم سفلی به سوی او | هر ساعتی ز عالم علوی سفیر باد | |
| آنجا که از بلندی قدرش سخن رود | چرخ بلند با همه رفعت قصیر باد | |
| وانجا که از احاطت علمش مثل زنند | بحر محیط با همه وسعت غدیر باد | |
| ای دولت جوان تو فرماندهی جهان | گردون پیر پیش تو فرمانپذیر باد | |
| آنجا که ظل دامن بخت جوان تست | از جان جیب پیرهن چرخ پیر باد | |
| گردون ز رفعت تو به پایه بلند گشت | در پای همت تو به عبره عسیر باد | |
| جود تو فتح بابست در خشکسال آز | زان فتح باب دست تو ابر مطیر باد | |
| حلم ترا چو مرکز ارکان قرار داد | حکم ترا چو انجم گردون مسیر باد | |
| گرم و ترست وعدهی وصلت چو روح و می | امید من به منزلت شهد و شیر باد | |
| سردست و خشک طبع سنانت چو طبع مرگ | در طبع بدسگالت ازو زمهریر باد | |
| با دیو دولت تو به دیوان ملک در | کلک ترا مزاج شهاب اثیر باد | |
| وان رازها که در سر افلاک و انجمست | از نحس و سعد رای ترا در ضمیر باد | |
| آن خاصیت که از پی نشر خلایقست | تا نفخ صور کلک ترا در صریر باد | |
| تا زیرکان ز زیر به ناله مثل زنند | دایم ز چرخ نالهی خصمت چو زیر باد | |
| از رشک اشک حاسد تو چون بقم شدست | از رنج روی دشمن تو چون زریر باد | |
| از جنبش سپهر یکی باد بیقرار | وز نفرت زمانه یکی با نفیر باد | |
| تیر تو بر نشانهی اقبال و کار تو | دایم به راستی و روانی چو تیر باد | |
| وز یاد کرد تیر و کمان تو جان خصم | دایم چو در کمان فلک جرم تیر باد |