| چو از روی معنی بهشتست بزمت | تو می خور چرا، می نباشد حرامت | |
| فلک ساغر ماه نو پیش دارد | چو ساقی جرع باز ریزد ز جامت | |
| همی بینم ای آفتاب سلاطین | اگر سوی گردون شود یک پیامت | |
| که خاتم یمانی شود در یمینت | که گوهر ثریا شود بر ستامت | |
| تو خورشید گردون ملکی و چترت | که خیره است ازو خرمن مه غمامت | |
| عجب آنکه نور تو هرگز نپوشد | اگر چند در سایه گیرد مدامت | |
| نه‌ای منتقم زانکه امکان ندارد | چو خلق عدم علت انتقامت | |
| کجا شد عنان عناد تو جنبان | که حالی نشد توسن چرخ رامت | |
| کجا شد رکاب جهاد تو ساکن | که حالی نشد کار ملکی به کامت | |
| بود هیچ ملکی که صیدت نگردد | چو باشد سخا دانه و عدل دامت | |
| الا تا که صبح است در طی شامی | مدار جهان باد بر صبح و شامت | |
| مبادا که یک لاله‌ی فتح روید | نه در سبزه‌ی خنجر سبز فامت | |
| مبادا که خورشید نصرت برآید | جز از سایه‌ی زرده‌ی تیزکامت |