| امر او ملاک الرقابی نیست | که به ملک نفاذ مغرورست | |
| رای او نور آفتابی نه | که به تعقیب سایه مشهورست | |
| آتش اندر تب سیاست اوست | طبع او زان همیشه محرورست | |
| ابر را رافت از رعایت اوست | سعی او زان همیشه مشکورست | |
| جرعه‌ی جام حکم او دارد | باد از آن در مسیر مخمورست | |
| ای قدر قدرتی که با عزمت | زور بازوی آسمان زورست | |
| سخره‌ی ترجمانی قلمت | هرچه در ضمن لوح مسطورست | |
| نشر اموات می کند به صریر | مگرش آفرینش صورست | |
| کشف اسرار می کند به رموز | به رموزی که در منثورست | |
| وصف مکتوب او همی کردم | به حلاوت چنانکه مذکورست | |
| شهد گفت آن کمر که می‌دانی | زین سبب بر میان زنبورست | |
| عجبا لا اله الا الله | کز کمالت چه حظ موفورست | |
| تا که مقدور حل و عقد قضا | در حجاب زمانه مستورست | |
| دست فرسود حل و عقد تو باد | هرچه در ملک دهر مقدورست | |
| روزگارت چنان که نتوان گفت | که درو هیچ روز محذورست | |
| هم از آن سان که بوالفرج گوید | روزگار عصیر انگورست |