| خود کرم باشد که چشمی کز جهان روشن به تست | هرشبی پر باشد از خون و تهی باشد ز خواب | |
| از فلک در بندگی تو سپر هم نفکنم | گر به خون من کند تیغ حوادث را خضاب | |
| نیست در علمم که جز تو کس خداوندم بود | هست بر علمم گوا من عنده ام‌الکتاب | |
| دانی آخر چون تویی را بد نباشد چون منی | چون کنم برداشتم از روی این معنی نقاب | |
| گر تو خواهی ور نخواهی بنده‌ام تا زنده‌ام | این سخن کوتاه شد، والله اعلم بالصواب | |
| تا خیام چرخ را نبود شرج همچون ستون | تا طناب صبح را نبود گره چونان که تاب | |
| در جهان جاه لشکرگاه اقبال ترا | خیمه اندر خیمه بادا و طناب اندر طناب | |
| عرض تو چون جرم گردون باد ایمن از فساد | عمر تو چون دور گردون باد فارغ از حساب | |
| از بلندی پایگاه دولتت فوق الفلک | وز نژندی جایگاه دشمنت تحت التراب |