| تا بپیوستست دست عهدتان با یکدگر | دست جور از دهر ببرید اینت پیوند صواب | |
| گرچه استحقاق آن دارد که از سلطان وقت | هر حدیثی کو بگوید نزد او یابد جواب | |
| هم به اقبال تو می‌یابد ز سلطان جهان | اسب و طوق و جامه و فرمان و القاب خطاب | |
| گرچه گل بر بار چون بشگفت خود تازه بود | تازگیش آخر صبا می‌بخشد و تری سحاب | |
| ای زبان راست‌گویت هم حدیث غیب صرف | وی خیال راست‌بینت همنشین وحی ناب | |
| تا بود مقدور سعد و نحس گردون خیر و شر | تا بود مجبور سرد و گرم گیتی شیخ وشاب | |
| پایه‌ی قدرت مباد از گردش گردون فرود | عالم عمرت مباد از آفت گیتی خراب | |
| عرض پاکت همچو ذات عقل ایمن از فساد | سال عمرت همچو دور چرخ بیرون از حساب | |
| بدسگالت در دو گیتی در سقر باد و سفر | نیک‌خواهت در دو عالم در ثنا و در ثواب |