| ای جهان عدل را انصاف تو مالک رقاب | دین حق را مجد و گردون شرف را آفتاب | |
| دست عدلت خاک رابیرون کند از دست باد | پای قهرت بسپرد مر باد را در زیر آب | |
| فکرتت همچون فلک دایم سبک دارد عنان | صولتت همچون زمین دایم گران دارد رکاب | |
| پیش سیر حکم تو چون خاک باد اندر درنگ | پیش سنگ حلم تو چون باد خاک اندر شتاب | |
| از بزرگی اوج گردون زیبدت سقف خیام | وز شگرفی جرم کیوان شایدت میخ طناب | |
| رد و منعت حکم گردون راحنا بر کف نهد | در هر آن عزمی که تو نوک قلم کردی خضاب | |
| کشته‌ی قهر ترا تقدیر ننماید نشور | چشمه‌ی فضل ترا ایام ننماید سراب | |
| دست عدلت گر بخواهد آشیان داند نهاد | کبک را در مخلب شاهین و منقار عقاب | |
| در جهان مصلحت با احتساب عدل تو | قوت مستی همی بیرون توان کرد از شراب | |
| ای ز استسلام انصاف تو جز بخت ترا | یک جهان را برده اندر سایه‌ی عدل تو خواب | |
| دشمنت را آب نی از خاکساری در جگر | لاجرم بر آتش حسرت جگر دارد کباب | |
| همچو قارون در زمین پنهان کنی بدخواه را | گر به گردون برشود همچون دعای مستجاب | |
| برضمیر خصم تو یاد تو همچون نان رود | کز اثیر اندر هوای تیره شب جرم شهاب | |
| ز اتفاق رای تو با صدر دین آسوده گشت | عالمی از اضطرار و امتی از اضطراب | |
| در مذاق دهر هست از لطف تو طعم شکر | در دماغ چرخ هست از خوی تو بوی گلاب | |
| شد قوی‌دل دولت و دین از وفاق هر دو آن | قوت دل زاید آری در طبیعت از جلاب | |
| گر نبودی طبع تو دانش نماندی در جهان | ور نبودی دست او بخشش بماندی در نقاب | |
| چرخ پیش همت تو همچوباطل پیش حق | فتنه پیش باس او همچون قصب در ماهتاب | |
| تو ز بهر او همی خواهی بزرگی و شرف | او ز بهر خدمت تو زندگانی و شباب | |
| گر برای او نباشد تو نخواهد صدر و قدر | ور برای تو نباشد او نخواهد جاه و آب |