| نام وصل اندر زبانی افکنی | تا دلم را در گمانی افکنی | |
| راست چون جان بر میان بندد دلم | خویشتن را بر کرانی افکنی | |
| از جهان آن دوست داری کاتشی | هر زمان اندر جهانی افکنی | |
| چشمت اندر تیر بارانش افکند | زلف چون در حلق جانی افکنی | |
| چون قرین شادیی خواهم شدن | بر سپهر غم قرانی افکنی | |
| گر کنم در عمر دندانی سپید | در نوالهام استخوانی افکنی | |
| پادشاهی در نکویی چت زیان | گر نظر بر پاسبانی افکنی | |
| طالعی داری که خورشیدی شود | سایه گر بر آسمانی افکنی | |
| هجر را گویی که کار انوری | بوک با نام و نشانی افکنی | |
| با سروکاری چنینش درخورست | اینکه در پای چنانی افکنی |