| ای غایت عیش این جهانی | ای اصل نشاط و شادمانی | |
| گر روح بود لطیف روحی | ور جان باشد عزیز جانی | |
| گفتی که چگونهای تو بیما | دور از تو بتا چنان که دانی | |
| از درد تو سخت ناتوانم | رنجی برگیر اگر توانی | |
| کردیم به پرسشی قناعت | زین بیش همی مکن گرانی | |
| گر دسترسی بدی به بوسی | کاری بودی هزارگانی |