| بختی نه بس مساعد یاری چنان که دانی | بس راحتی ندارم باری ز زندگانی | |
| ای بخت نامساعد باری تو خود چه چیزی | وی یار ناموافق آخر تو با که مانی | |
| جانی خراب کردم در آرزوی رویت | روزم سیاه کردی دردا که می‌ندانی | |
| گفتی ز رفتن آمد آنکه بدی برویت | بایست طیره‌رویی رو جان که ننگ جانی | |
| عمری به باد دادم اندر پی وصالت | تا خود چه‌گونه باشد احوال این جهانی |