| الحق نه دروغ محتشم یاری | نازت بکشم که جان آن داری | |
| ناز چو تویی توان کشید ای جان | با این همه چابکی و عیاری | |
| با روی تو در تفکرم کایزد | از رحمتت آفرید پنداری | |
| در عشق تو گردنان گردون را | گردن ننهم همی ز جباری | |
| گر سر به فلک برم روا باشد | چون سر به کسی چو من فرود آری | |
| چون عاشق زار تو شدم باری | از من مستان به خیره بیزاری | |
| مفروش مرا چو کردم ای دلبر | غمهای ترا به جان خریداری | |
| نگذارمت ار به جان رسد کارم | تا بیسببی مرا تو نگذاری | |
| گر برگردم نه انوری باشم | از تو بدو صد ملامت و خواری |