| بدخوی‌تری مگر خبر داری | کامروز طراوتی دگر داری | |
| یا می‌دانی که با دل و چشمم | پیوند و جمال بیشتر داری | |
| روزی که به دست ناز برخیزی | دانم ز نیاز من خبر داری | |
| در پرده‌ی دل چو هم تویی آخر | از راز دلم چه پرده برداری | |
| گویی که از این پست وفادارم | گویم به وفا و عهد اگر داری | |
| بر پای جهی که قصه کوته کن | امشب سرما و دردسر داری | |
| ای آیت حسن جمله در شانت | زین سورت عشوه صد ز بر داری | |
| دشنام دهی که انوری یارب | چون طبع لطیف و شعر تر داری | |
| چتوان گفتن نه اولین داغست | کز طعنه مرا تو در جگر داری |