| مسکین دلم به داغ جفا ریش کردهای | جور از همه جهان تو به من بیش کردهای | |
| دل ریش شد هنوز جفا میکنی بر او | ای پر نمک دلم همه بر ریش کردهای | |
| بر عاشقان جفا کنی ای دوست روز و شب | لیکن ز جمله بر دل ما بیش کردهای | |
| گفتی که از فراق چه رنجت همی رسد | آری قیاس ما ز دل خویش کردهای |