| تو دانی که من جز تو کس را ندانم | تویی یار پیدا و یار نهانم | |
| مرا جای صبر است و دانم که دانی | ترا جای شکرست و دانی که دانم | |
| برانی که خونم به خواری بریزی | برای رضای تو من بر همانم | |
| مرا گویی که از من بجز غم نبینی | همین است اگر راست خواهی گمانم | |
| گر از وصل تو شاد گردم و گرنه | به هرسان که باشد ز غم درنمانم | |
| میان من و تو هم اندر هم آمد | چو درجست و جوی تو جان بر میانم | |
| عجب نیست کز انوری بر کرانی | مرا بین که اویم و زو بر کرانم |