شالوده‌ی کاخ جهان بر آبست

بی شمع، شب این راه پرخطر را مسپر بامیدی که ماهتابست
تا چند و کی این تیره جسم خاکی بر چهره‌ی خورشید جان سحابست
در زمره‌ی پاکیزگان نباشی تا بر دلت آلودگی حجابست
پروین، چه حصاد و چه کشتکاری آنجا که نه باران نه آفتابست