| ای زلف تابدار ترا صدهزار خم | وی جان غمگسار مرا صدهزار غم | |
| خالی نگردد از غم عشق تو جان من | تا حلقهای زلف تو خالی نشد ز خم | |
| بر عارض تو حلقهی زلف تو گوییا | کز مشک چشمهاست به گلبرگ تر رقم | |
| یا سلسله است از شبه بر گرد آفتاب | یا بیخهای شب زده بر روی صبحدم | |
| ای در خجالت رخ و زلف تو روز و شب | وی در حمایت لب و چشم تو شهد و سم | |
| ای پشت من ز عشق تو چون ابروی تو کوژ | وی بخت من ز یمن تو چون چشم تو دژم | |
| جانم ز جزع و لعل تو پر درد و پر شفاست | طبعم ز روی و موی تو پرنور و پر ظلم | |
| از پای تا به سر همه بندست زلف تو | زان روی بسته داردم از فرق تا قدم | |
| از بند تو چگونه بود روی جستنم | کاندم که از تو دورترم با توام به هم | |
| در چشم دل مرا تو چنانی که دل چو خصم | پیوسته داردم به وصال تو متهم | |
| ای در دلم خیال تو شکی به از یقین | وی در سخن لب تو وجودی کم از عدم | |
| کم کن ز سر تکبر و بنشین که انوری | در عشق چون میان و لبت گشت کم ز کم |