| آخر در زهد و توبه دربستم | وز بند قبول آن و این رستم | |
| بر پردهی چنگ پرده بدریدم | وز بادهی ناب توبه بشکستم | |
| با آن بت کمزن مقامر دل | در کنج قمارخانه بنشستم | |
| چون نوبت حسن پنج کرد آن بت | زنار چهارگانه بربستم | |
| از رخصت عشق رخنهای جستم | وز عادت مادر و پدر جستم | |
| چون پای بلا به جور بگشادم | بیباده مباد یک نفس دستم | |
| در بتکده گاه موئمن گبرم | در مصطبه گاه عاقل مستم | |
| دستم ز زبان خصم کوته شد | کامروز چنان که گویدم هستم |