| ای جهان را به حضرت تو نیاز | در جاه تو تا قیامت باز | |
| درگهت قبله‌ای که در که و مه | خدمت او فریضه شد چو نماز | |
| گره ابروی سیاست تو | آشتی داده کبک را با باز | |
| نظر رحمت و رعایت تو | ایمنی داده آز را ز نیاز | |
| در زوایای سایه‌ی عدلت | فتنه در خواب کرده پای دراز | |
| گر جهان را بود ز حزم تو سد | مرگ حیران ز دهر گردد باز | |
| ور فلک را بود ز رای تو مهر | در شب تا ابد کنند فراز | |
| آن حقیقت کمال تست که نیست | آسمان را درو محال مجاز | |
| وان سعادت وجود تست که نیست | حدثان را برو امید جواز | |
| ای ز جاهت شب ستم در سنگ | خرمت باد روز سنگ‌انداز |