| ای غم تو جسم را جانی دگر | جان نیابد چون تو جانانی دگر | |
| ای به زلف کافر تو عقل را | هر زمانی تازه ایمانی دگر | |
| وی ز تیره غمزه‌ی تو روح را | هر دم اندر دیده پیکانی دگر | |
| نیست بر اثبات یزدان نزد عقل | از تو بهتر هیچ برهانی دگر | |
| گر ببیند روی خوبت اهرمن | بی‌گمان گوید که یزدانی دگر | |
| ای فرو برده به وصلت از طمع | هر دلی بیهوده دندانی دگر | |
| وی برآورده ز عشقت در هوس | هر کسی سر از گریبانی دگر | |
| نیست بیمار غم عشق ترا | بهتر از درد تو درمانی دگر | |
| دل به فرمانت به ترک جان بگفت | ای به از جان هست فرمانی دگر |