| دل در هوست ز جان برآید | جان در غمت از جهان برآید | |
| گو جان و جهان مباش اندیک | مقصود تو از میان برآید | |
| سودیست تمام اگر دلی را | یک غم ز تو رایگان برآید | |
| همخانه‌ی هرکه شد غم تو | زودا که ز خان و مان برآید | |
| وانکس که فرو شود به کویت | دیرا که از او نشان برآید | |
| گویی که اگرچه هست کامم | تا کام دل فلان برآید | |
| لیکن ز زبان این و آنست | هر طعنه که از زبان برآید | |
| نشنیدستی چنان توان مرد | ای جان جهان که جان برآید | |
| دل طعنه‌ی تو بدید بخرید | تا دیده‌ی این و آن برآید | |
| ارزان مفروش انوری را | گر باز خری گران برآید |