| وصلت به آب دیده میسر نمیشود | دستم به حیلههای دگر درنمیشود | |
| هرچند گرد پای و سر دل برآمدم | هیچم حدیث هجر تو در سر نمیشود | |
| دل بیشتر ز دیده بپالود و همچنان | یک ذرهش آرزوی تو کمتر نمیشود | |
| با آنکه کس به شادی من نیست در غمت | زین یک متاعم این همه درخور نمیشود | |
| گفتم که کارم از غم عشقت به جان رسید | گفتی مرا حدیث تو باور نمیشود | |
| جانا از این حدیث ترا خود فراغتیست | گر باورت همی شود و گر نمیشود | |
| گویی چو زر شود همه کارت چو زر بود | کارت ز بیزریست که چون زر نمیشود | |
| منت خدای را که ز اقبال مجد دین | رویم از این سخن به عرق تر نمیشود | |
| در هیچ مجلس نبود تا چو انوری | یک شاعر و دو سه توانگر نمیشود | |
| چندانک از زمانت برآید بگیر نقد | در خاوران نیم که میسر نمیشود |