| هرچه با من کنی روا باشد | برگ آزار تو کرا باشد | |
| چون تو در عیش و خرمی باشی | گر نباشد رهی روا باشد | |
| چند گویی که از بلا بگریز | که ره عشق پر بلا باشد | |
| از بلای تو چون توان بگریخت | چون دلم بر تو مبتلا باشد | |
| با بلا و غم تو عرض کنم | گر جهان سر به سر مرا باشد |
| هرچه با من کنی روا باشد | برگ آزار تو کرا باشد | |
| چون تو در عیش و خرمی باشی | گر نباشد رهی روا باشد | |
| چند گویی که از بلا بگریز | که ره عشق پر بلا باشد | |
| از بلای تو چون توان بگریخت | چون دلم بر تو مبتلا باشد | |
| با بلا و غم تو عرض کنم | گر جهان سر به سر مرا باشد |