| یارب چه بلا که عشق یارست | زو عقل به درد و جان فکارست | |
| دل برد و جمال کرد پنهان | فریاد که ظلم آشکارست | |
| گر جان منست ازو به جانم | من هیچ ندانم این چکارست | |
| ناید بر من خیال او هیچ | وین هم ز خلاف روزگارست | |
| کارم چو نگار نیست با او | زان بر رخ من ز خون نگارست | |
| زو هیچ شمار برنگیرم | زیرا که جفاش بیشمارست |