| خواننده‌ی این خط کهن‌سال | زین گونه نمود صورت حال | |
| کان بت چو ازین سرای غم رفت | با همره‌ی عشق در عدم رفت | |
| مادر که بدید حال لیلی | برداشت به نوحه وای ویلی | |
| آهی ز جگر چنان برآورد | کاختر زدمش فغان برآورد | |
| خویشان بهم آمدند دل تنگ | رخساره، ز خون دیده گل رنگ | |
| کردند، به درد، پیرهن چاک | دستار شرف زدند بر خاک | |
| مجنون ز خبر کشی وفادار | آگه شده بود زحمت یار | |
| آزرده دل و جگر دریده | بر در، به عیادتش رسیده | |
| کامد ز درون در نفیری | وز خانه پدید شد سریری | |
| لیلی گویان برادر و خویش | ایشان ز پس و جنازه‌ی در پیش | |
| بردند برون جنازه‌ی ماه | برخاست فغان ز کوچه و راه | |
| عاشق که نظاره‌ای چنان دید | برداشت قدم که هم عنان دید | |
| در پیش جنازه رفت خندان | نی درد، و نه داغ دردمندان | |
| از دیده ره جنازه میروفت | می‌گفت سرود و پای می‌کوفت | |
| نظم از سرو جد و حال میخواند | خوش خوش غزل وصال میخواند | |
| کالمنه الله، از چنین روز | کز هجر برست، جان پر سوز | |
| در بزم وصال، خوش نشستیم | وز ننگ فراق، باز رستیم | |
| بی منت دیده روی بینیم | بی زحمت لعل بوسه چینیم | |
| بی پرده‌ی خلق، جلوه سازیم | بی طعنه‌ی خصم، عشق بازیم | |
| آن دست که از جهان بداریم | در گردن یکدگر در آریم |