| چو خود را در تزلزل دید بهرام | به برد آن زلزله از جانش آرام | |
| گریزان می‌شد و خسرو به دنبال | رونده سرکش و جوینده قتال | |
| مخالف گشت روزی قوت باد | همه کشتی زره یک جانب افتاد | |
| بدینسان تا رسید از جنبش تیز | به انطاکیه در سر حد پرویز | |
| خبر بر شاه رفت از معبر آب | که روزی بر درامد زود بشتاب | |
| طلبکاران روان گشتند دل شاد | به سوی گنج باد آورد چون باد | |
| ز در یا بر کشیدند آن خزینه | چو لولو ز آب و باده ز ابگینه | |
| ملک بنشست روزی خرم و شاد | به بخشش گنج باد اور بگشاد | |
| سخن گویان سخن را تازه کردند | ثناها را بلند آوازه کردند | |
| فراوان ریخت از لولوی منشور | به دامان بزرگ امید و شاپور | |
| نوا سازی که بودش بار بد نام | نوائی ساخت آن روز آبگین فام | |
| نهاد از زخمه چو نبرزد تمامش | نوای گنج باد آورد نامش | |
| چو در مجلس نوازش کردش از عود | براورد از دماغ عاشقان دود |