| هر چه درین چره کهن ساختند | قالبی از بهر سخن ساختند | |
| لیک نیفتاد به روی ز می | قالب این سکه به از آدمی | |
| زنده به جز آدمیان نیست کس | کادمی از ناطقه زنده است و بس | |
| پس چو چنین است سخن جان ماست | وانکه بد و زنده بود زان ماست | |
| این خرد و نطق که زان تواند | هر دو به هم شیره‌ی جان تواند | |
| گر به خرد گنج نهان داده‌اند | لیک کلیدش به زبان داده‌اند |