ظرایف کاید از فرمان گزاران | ز بهر تاج و تخت تاجداران | |
همه چندین متاع پادشاهی | که بود آثاری از فضل الهی | |
خدا داد آن خداوند غزا را | که در خور بد غزاهاش، این جزا را | |
چنین باشد فتوح آسمانی | کت از جائی رسید کان را ندانی | |
کسی کش ز آسمان یک در کشادند، | ز هر سو صد در دیگر کشادند! |