| ظفر پر مایه شد چون عادل از داد | زمین در لرزه شد چون مردم از باد | |
| سپاه اندک ولی نیروی دل پر | نه نیروئی که گنجد در تصور | |
| ز جای خود چو در جنبیدن آمد | ملایک ز آسمانش دیدن آمد | |
| شتابان شد به تندی سوی بدخواه | درو نظارگی سیاره و ماه | |
| همی آمد صف پولاد بسته | ز اقبال و ظفر بنیاد بسته | |
| به پیش آهنگ آن قلب معظم | ملک فخر الدول گشته مقدم | |
| ملک دریا صفت در صف دریا | خلف در پیش، همچون موج دریا | |
| به بالای ملک ماهی نشانه | چو ماهی بر سر دریا روانه | |
| چو آمد نیک نزدیک «علاپور» | «علاپور» از مهابت شد بلا پور | |
| همی کردند سیر ماه و انجم | دوان مریخ پیر از چرخ پنجم | |
| در آن جولانگه‌ی جیحون مسافت | محیط حوض شد جیحون آفت | |
| خبر شد جمع دهلی را در آن عزم | که پیش آمد به هیجا غازی رزم | |
| به خود گفتند کین یک میر کم زور | چگونه با صف دهلی کند شور | |
| ندید انبوه مردم را قیاسی | نکرد از پری لشکر هراسی | |
| همی آمد به رسم زورمندان | چو گرگی در شکار گوسفندان | |
| نه مردم بلکه اژدرها است این مرد | بهر انگشت خنجرهاست این مرد | |
| کسی کافتد دل شیران ز گردش | نشاید سهل گیری در نبردش | |
| بهر جنگ مغل کور خش برگرد | به فوجی ده «تومن» زیر و زبر کرد | |
| چنین شطرنج بازی کاوست در کین | کند سر زیر شاهان را چو فرزین | |
| چو گفتند این سخن را مرد دانا | هراسان گشت دل‌های توانا |