| صدف را، مهر زد، لبهای خندان | تزلزل یافت، گوهرهای دندان | |
| ز اوراقی که با هم غنچه بستم | چو گل در بزم سلطانان نشستم | |
| نسیمم را، چنان شد بخت بستم | که گشت این غنچه دستنبوی شاهان | |
| مرا بود از چنین فرخنده کاری | کلاه عزت از هر تاجداری | |
| ز هر شاه آمدم هر دم خرامان | چو سوری سرخ روی و زر به دامان | |
| نه با هر مشتری کردم قرانی | نه ره مریخ را دادم عنانی | |
| نه از ذیل عنایت سایه جستم | نه در ظل حمایت پایه جستم | |
| همه جا بودم از بخت پر امید | عطارد وار، هم زانوی خورشید | |
| یکی از من غزل جوید، دگر بیت | فشانیدم بر آتش روغن زیت | |
| به دود انگیزی زینگونه سوزی | حدیث من بدان ماند که روزی: |