محمد کایت نورست رویش
|
|
سواد روشن و اللیل، مویش
|
گرامی نازنین حضرت پاک
|
|
کزو نازند هم انجم هم افلاک
|
چو نور پاکش اول مشعل افروخت
|
|
مه و خورشید شمع خویش از آن سوخت
|
هم از معشوق و عاشق نیست تمییز
|
|
محب صانع و محبوب او نیز
|
به قلب عرش گشته مسند آر ای
|
|
به عرش قلب رایت کرده بر پای
|
بشر دری دریای وجودش
|
|
جهان یک قطره از باران جودش
|
زهی امی، نظر بر لوح بازش
|
|
قلم سر گشته در سودای رازش
|
حریم الله ز محمودی مقامش
|
|
ید الله دستگاه احترامش
|
گهی همخوان مسکینان به قوتی
|
|
گهی مهمان بغار عنکبوتی
|
به عون امت مسکین و محتاج
|
|
شفاعت را به بالا کرده معراج
|