| نغزک ا خوش نغز کن بوستان | نغزترین میوه هندوستان | |
| میوه به باغ ار ز یکی ده بود | پخته شود خوردنش آنگه بود | |
| میوه نغزک هم از آغاز بر | گشته نبات زمین از شیره تر | |
| ابر در افشان شه‌ی دریا نوال | ابرش خود راند بدار الجلال | |
| آب فراخی همه را تا به گنگ | و آمده لشکر همه از آب تنگ | |
| لشکر انبوه چو دریا بجوش | سیل ز جنبیدن آن در خروش | |
| بود سراسر زمین از آب پر | هم ز هوا سوخته میشد شتر | |
| گر چه که بود آب روان تا شکم | اسپ نکرد آتش خود هیچ کم | |
| پای ستوران به زمین در شده | گاو زمین را سم‌شان سر شده | |
| خیمه لشکر همه بر روی آب | راست چو دریا که برارد حباب |