| زود ز مستی به فغان آمده | دور خرابی به کران آمده | |
| ماند بهر شهر عمارت در آب | محتکران را شده خانه خراب | |
| چرخ نگون طشت شده سیل بار | طشت نگون، آب نه گیرد قرار | |
| ابر هوا خواه گلستان شده | آب کش مجلس مستان شده | |
| باغ که از سبزه شد آراسته | ابر سیه را به هوا خواسته | |
| برگ درختان تر از شاخسار | هر همه در بار و درآورده بار | |
| ابر شده کوه بلند از شکوه | برق شده بر سر او تیغ کوه | |
| بزر گران در گل لغزان اسیر | تکیه‌اشان بر کرم دستگیر | |
| شالی سر سبز ندانم که چیست | کاب گذشت از سر و آنگاه زیست | |
| سبزه نورسته تو گوئی مکر | بچه طوطی ست که شد سیخ پر | |
| سبزه به صحرا شده چون نوخطان | ملک جهان گشته به کام بطان | |
| ژاله زنان بر سر کل مرغ سنگ | با سر گل خوش بود از سنگ جنگ | |
| غوطه‌ی مرغابی رعنا بجوی | از سر طوفان شده پایاب جوی | |
| نول حواصل شده مقراض پر | جامه‌ی او نقره و مقراض زر | |
| جرعه که طاوس ز باران بخورد | هم به سرود آمده هم جلوه کرد | |
| یافته دراج خوشی در هوا | شیر و شکر داد برون از نوا | |
| زاب زمین شوی، بهر شاخ بید | زاغ شده قمری جامه سپید | |
| میوه این فصل رسیده به شاخ | گرد چمن طعمه‌ی مرغان فراخ | |
| خسته شده سینه‌ی خرما ز خار | خنده همی کرد به پرده انار | |
| موز، به یک برگ بپوشید شاخ | برگ ازو گشته به بستان فراخ |