ای فراق تو یار دیرینه | غم تو غمگسار دیرینه | |
درد تو میهمان هر روزه | داغ تو یادگار دیرینه | |
غرق خونم که میخلد هر دم | در دلم خار خار دیرینه | |
ای دریغا که خاک خواهم شد | با دل بر غبار دیرینه | |
ای صبا زینهار یادش ده | گه گه از دوستدار دیرینه | |
گاهگاهی خرامشی نکنی | برسر خاک یار دیرینه | |
چند گاهی مرا زدل شده بود | زاری و کار و بار دیرینه | |
وه که بازآمدی و خسرو را | بردی از دل قرار دیرینه |
□
چون گشایی دهان شیرین را | تنگهای شکر شود بسته |
□
پروانه که جان را به سر شمع فدا کرد | در مشهد خویش از تن خود سوخت چراغی |
□
ز جان سیرآمد ستم من و گرنه | مرا با آن لب و دندان چه بازی |