| ز عشقت بی‌قرارم با که گویم | ز هجرت خوار و زارم با که گویم | |
| نمی‌پرسی ز احوالم که چونی | پریشان روزگارم با که گویم | |
| همی خواهم که بفرستم سلامی | چو یک محرم ندارم با که گویم |
□
| تماشا حیف باشد بی رخ دوست | که جانان نبود و گزار بینم | |
| بروی گل توان دیدن چمن را | چو گل نبود چه بینم ؟ خار بینم | |
| روای رضوان تو دانی و بهشتت | مرا بگذار تا دیدار بینم | |
| فرو گویم به چشمت قصه‌ی خویش | اگر آن مست را هشیار بینم | |
| چنین کافتاد خسرو در ره عشق | ره بیرون شدن دشوار بینم |
□
| ز گلزارت گنه کارم به بویی | مکش چون نه بدیدم نه چشیدم | |
| خلاص من بجویید ای رفیقان | که من در قید مهر او اسیرم |