| خوش بود باده‌ی گلرنگ در ایام بهار | خاصه در سیایه‌ی گلهای تر اندام بهار | |
| بغنیمت شمر ایدوست اگر یافته‌ای | روی زیبا و می روشن و ایام بهار |
□
| گر ز در ماندگی عشق ترا دردی هست | هم بدان درد قناعت کن و درمان بگذار |
□
| دل آسوده دگر حال پریشان دگر است | شهرآباد دگر باشد و ویرانه دگر |