لعل شیرینی چو خندان میشود | در جهان شیرینی ارزان میشود | |
قد او هر گه که جولان میکند | گوییا سرو خرامان میشود | |
پرتو رویش چو میتابد ز دور | آفتاب از شرم پنهان میشود | |
قصهی زلفش نمیگویم بکس | زانکه خاطرها پریشان میشود | |
من نه تنها میشوم حیران او | هر که او را دید حیران میشود | |
گیه چو میگوید که بنوازم ترا | تا نگه کردی پشیمان میشود |