خوش است خلوت اگر یار یار من باشد | نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد | |
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم | که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد | |
روا مدار خدایا که در حریم وصال | رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد | |
همای گو مفکن سایه شرف هرگز | در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد | |
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل | توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد | |
هوای کوی تو از سر نمیرود آری | غریب را دل سرگشته با وطن باشد | |
به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ | چو غنچه پیش تواش مهر بر دهن باشد |