در شب هجر که از روز قیامت بتر است | مردم دیدهی من غرقه بخون جگر است | |
به طراوت رخ تو رشک گل سیراب است | به تبسم دهنت غیرت تنگ شکر است | |
ای صبا گر گذری برسرآن کو برسان | خبر ما بر آنکس که ز ما بیخبر است | |
مردمان منکر عشقند و منم کشتهی او | شیوهی ما دگر و شیوهی مردم دگر است |