| به بر زد سیاوش بدان کار دست | به زین اندر آمد ز تخت نشست | |
| زره را به هم بر ببستند پنج | که از یک زره تن رسیدی به رنج | |
| نهادند بر خط آوردگاه | نظاره برو بر ز هر سو سپاه | |
| سیاوش یکی نیزه‌ی شاهوار | کجا داشتی از پدر یادگار | |
| که در جنگ مازندران داشتی | به نخچیر بر شیر بگذاشتی | |
| بوردگه رفت نیزه بدست | عنان را بپیچید چون پیل مست | |
| بزد نیزه و برگرفت آن زره | زره را نماند ایچ بند و گره | |
| از آورد نیزه برآورد راست | زره را بینداخت زان سو که خواست | |
| سواران گرسیوز دام ساز | برفتند با نیزهای دراز | |
| فراوان بگشتند گرد زره | ز میدان نه بر شد زره یک گره | |
| سیاوش سپر خواست گیلی چهار | دو چوبین و دو ز آهن آبدار | |
| کمان خواست با تیرهای خدنگ | شش اندر میان زد سه چوبه به تنگ | |
| یکی در کمان راند و بفشارد ران | نظاره به گردش سپاهی گران | |
| بران چار چوبین و ز آهن سپر | گذر کرد پیکان آن نامور | |
| بزد هم بر آن گونه دو چوبه تیر | برو آفرین کرد برنا و پیر | |
| ازان ده یکی بی‌گذاره نماند | برو هر کسی نام یزدان بخواند | |
| بدو گفت گرسیوز ای شهریار | به ایران و توران ترا نیست یار | |
| بیا تا من و تو بوردگاه | بتازیم هر دو به پیش سپاه | |
| بگیریم هردو دوال کمر | به کردار جنگی دو پرخاشخر | |
| ز ترکان مرا نیست همتاکسی | چو اسپم نبینی ز اسپان بسی |