یکی مغفری خسروی بر سرش

گر ایدونک پشت من آرد به خم شما دیر مانید خوار و دژم
وگر یار باشد خداوند هور دهد مر مرا اختر نیک زور
همان بوم و بر باز یابید و تخت به بار آید آن خسروانی درخت